Szał na azjatyckie kosmetyki trwa już od jakiegoś czasu. I nic dziwnego – niemal wszystkie Europejki marzą o nieskazitelnej skórze Azjatek: gładkiej, rozświetlonej i pozbawionej zmarszczek. Koreańskie maseczki, kremy i sera królują w polskich perfumeriach, a książka Sekrety urody Koreanek bije rekordy popularności.

Po miesiącu treningów z Damianem, mogę powiedzieć jedno – gość jest jak kokos. Z zewnątrz twardy i wymagający, a w środku ciepły empatyczny człowiek i super kumpel. Podczas ćwiczeń bezlitośnie odlicza ilość powtórzeń i koryguje postawę, a kiedy nogi uginają się pode mną i czuję, że dłużej nie wytrzymam, krótkie “jedziesz” albo “dasz radę” od razu stawia mnie do pionu.

W przerwach między seriami mogę natomiast pogadać z nim o wszystkim: od problemów osobistych poprzez modę, kosmetyki (nawet pazurki!) po filmy i świat fitness. To właśnie dzięki temu, że trening staje się czymś pomiędzy wyciskiem, a kawą z przyjacielem, ćwiczenie daje taką radość i przynosi tak dobre efekty.

Zainspirowana wysypem Waszych wiadomości, w których pytaliście o to “co my właściwie na tych treningach robimy”, postanowiłam zrobić zestawienie podstawowych ćwiczeń dla początkujących, które wykonywaliśmy przez ten pierwszy miesiąc, i których rodzaj i ilość Damian dobrał indywidualnie do moich potrzeb, z uwzględnieniem wszelkich przeszłych kontuzji. Oto one:

Z

nacie piosenkę Taco Świat jest WFem z mojej ukochanej płyty Marmur (R.I.P. Taco, może jeszcze powrócisz w dawnym stylu bez tandetnej elektroniki i słabych tekstów…). To oczywiście metafora, ale jakby potraktować ją dosłownie i zmienić rodzaj z męskiego na żeński to wersy:

Przecież to dla pani robię pompki
Jestem słaby raczej. Póki co na obie rączki
Moje treningowe plany, ciągle coś je mąci
Chcę czarnej trasy, a zdobywam pługiem ośle łączki
Oni lecą, machają kijem i kreślą ślady
Ja ledwo dyszę, mam czarną ślinę i niedowłady
Niech oni ryczą, ganiają, biją i rzeźbią zady
Ja z Panią usiadłbym w kinie pijąc dwie lemoniady

byłyby o mnie.

Blogowanie nie jest, wbrew powszechnemu przekonaniu, łatwym kawałkiem chleba. Jasne, to chyba najfajniejszy zawód jaki mogłam sobie wymarzyć, coś, co uwielbiam, w co wkładam całe serce, moja pasja, mój własny kreatywny biznes. Kocham wolność, którą mi daje, to że pracuję na własny rachunek, że sama decyduje o tym z kim chcę współpracować i ile godzin dziennie poświęcać na rozbudowę swojego blogowego imperium.

Z drugiej strony, bycie blogerką niesie ze sobą sporą presję. Fakt, że mój blog i Instagram dociera do sporej ilości odbiorców, że w pewnym sensie wyznaczam trendy i wpływam na ludzkie opinie, obarcza mnie sporą odpowiedzialnością. To, że podstawą mojego biznesu jest umiejętność zgrabnego składania zdań i robienia fajnych zdjęć sprawia, że dzień w dzień, mimo zmęczenia, brzydkiej pogody lub napadu zwykłego, ludzkiego lenistwa, muszę wykazywać się sporą dozą kreatywności. Zaś fakt, że niemal codziennie biorę udział w mini sesjach zdjęciowych, spotykam z ludźmi i pojawiam na eventach, wymaga ode mnie niespożytych pokładów energii i umiejętności makijażowych na poziomie co najmniej średnim (dzięki Nikkie i Jeffrey, za to, że mogę się od Was uczyć 🙂 ) oraz mądrego dbania o urodę, co jak wiadomo, nie jest proste, zajmuje bardzo dużo czasu i bywa mocno frustrujące chyba że, tak jak ja, trafi się na wspaniały gabinet.

I właśnie o tym ostatnim aspekcie chciałabym Wam dzisiaj parę słów napisać.

Continue reading