Mało mam tu wpisów stricte modowych – takie znajdziecie w dużej ilości na moim Instagramie. Na blogu staram się przemycać stylizacje przy okazji komunikowania innych, często literackich treści, które tworzę ostatnio dość rzadko, bo, mówiąc wprost: opuściła mnie wena.

Jestem osobą, która – w przeciwieństwie do prawdziwie wybitnych ludzi pióra – potrzebuje świętego wewnętrznego spokoju, żeby stworzyć cokolwiek, a minione miesiące z wielorakich względów nie sprzyjały utrzymaniu równowagi. Powoli jednak wracam na dobry tor (dziękuję wszystkim, którzy w mejlach tudzież diemach ubolewali nad brakiem świeżych artykułów, poganiali, grozili lub dawali unfollow – to ostatnie bywało szczególnie bolesne 😀 ) i literaturka wyższej lub niższej próby znów zacznie się tu pojawiać, bardziej niż mniej regularnie.

Zanim jednak napiszę post podobny do owego sławetnego wpisu o balecie bez rajtek (nadal nie mogę uwierzyć jak wiele emocji wzniecił, jak wiele zachwytu, zgorszenia, oburzenia XD – cudownie!! dziękuję!!) otwieram dziś oto oficjalnie na swoim blogu sekcję stricte modową, czyli mało tekstu, dużo fot, ot tak, jako miły przerywnik, pomiędzy wpisami dłuższymi i wymagającymi zarówno ode mnie, jak i od Was zmagań ze słowem pisanym. Jakby na to nie patrzeć: jestem blogerką modową o aspiracjach literackich (nie brzmi to dobrze i wróży katastrofę, zdaję sobie z tego sprawę 😀 ale wierzę, że przy odrobinie Waszego wsparcia uda mi się jej uniknąć i w chwili słabości nie stworzę podrzędnego romansidła) więc chciałabym żeby te wszystkie zdjęcia, które bardzo lubię, i które z jakichś przyczyn nie wylądowały na Instagramie ujrzały jednak światło dzienne.

Tak więc, przed Wami jako pierwszy, lookbook stworzony dla marki NA-KD (NA-KD Lounge: https://www.na-kdlounge.com/pl ) z którą współpracuję już od wielu lat, i którą kocham z całego serca. Wszystkie zdjęcia powstały w Krakowie na Kazimierzu, przy Dolnych Młynów, w Forum Przestrzenie i w hotelu Vienna House Andel’s Krakow. ENJOY!

 

Od brudnego chaotycznego Wood Green, z jego fascynującą wielokulturowością i gwarem do późnych godzin nocnych, po piękne jasne Notting Hill pełne turystów, aktorów, celebrytów i lokalnych bogaczy. Od ciasnych pokojów w akademiku, którego zakratowane okna i telewizor w klatce przypominały o tym, że kiedyś był pilnie strzeżonym zakładem poprawczym, po wiktoriańskie korytarze i bogato zdobioną jadalnię hotelu przy Queensway. Poznałam Londyn jak żadne inne miasto i pokochałam jak własny dom, tylko po to, by wracając do Polski za każdym razem budować go na nowo ze zlepku wspomnień i emocji.

Continue reading