N

a początku był chaos.

Przedślubny oczywiście. Bo o tym tu mowa. Poranki w pędzie, zmierzwione włosy, dwie lewe skarpetki, brak makijażu, te same sukienki noszone kilka dni z rzędu, bo czas tak pędzi, że zdawać by się mogło, że zaledwie przed chwilą zostały zdjęte z wieszaka. Kawa parząca podniebienie. Niedojedzone śniadanie. Urywające się telefony. Lub chwilowa cisza, ale zawsze przed burzą. Inspiracje. Decyzje. Pinterest 24/7. Jakie kwiatki do bukietu. A jakie do kościoła. Jakie menu. Jakie talerze, jakie sztućce. Ktoś nie odbiera telefonu. Ktoś nie oddzwania. Ktoś nie odpisuje. O już odpisują i oddzwaniają. Ale dlaczego wszyscy naraz. Jak przewieźć kilkanaście kartonów wódki w bagażniku Scirocco, który mieści zaledwie 3. Powitanie chlebem i solą? Chyba chlebem. I solą też chyba. Czy rzucamy kieliszki za siebie? Rzucamy. A jaki kształt kieliszków? Nie wiem. Czy to nie wszystko jedno, skoro i tak wylądują na bruku? Nie? Ok. To takie jak na tym zdjęciu. Dobrze, zapisuję.

Continue reading

No i stało się. Wychodzę za mąż.

Już od dłuższego czasu wiedziałam, że do tego dojdzie, ale kilka miesięcy temu czas nagle przyspieszył i muszę przyznać, że poczułam się mocno zaskoczona faktem, że już za półtora miesiąca będę mężatką.

Planujemy nasz ślub od około roku i jeszcze kilka miesięcy temu wydawało mi się, że mamy mnóstwo czasu na organizację. Nic bardziej błędnego, bo czas, pojęcie względne, nagle postanowił, że będzie płynąć szybciej niż zwykle, rzucając Arka i mnie w samo serce cyklonu, każąc nam pędzić przed siebie bez tchu i tonąć w nieogarnialnym chaosie.

Tak więc, od około trzech miesięcy trwa nasz puchaty przedślubny pudroworóżowobezowy hardkorek, który, choć momentami stresujący, daje nam mnóstwo radości i szczęścia, i który przedstawię Wam tu w krótkich odcinkach.

Continue reading

Ludzie dzielą się na dwa gatunki. Na tych, którzy już w czwartek szykują się na weekend pełen głośnej muzyki i nowych znajomości, dwudniowy balet od świtu do zmierzchu zakrapiany dobrym drinkiem oraz na tych, którzy w piątek po pracy owijają się ciepłym kocem i pijąc owocową herbatę czytają dobrą książkę, bądź włączają Netflix i oglądają swój ukochany serial po długiej relaksującej kąpieli. Znacie mnie już trochę, więc nietrudno Wam zgadnąć, że jestem typowym reprezentantem gatunku pierwszego. A do jakiego gatunku zaliczacie się Wy? Imprezowych lwów, czy puchatych kanapowych kotów?

Dla tych, którzy kochają dobre imprezy, a zwłaszcza szalone domówki, gdzie na niewielkiej przestrzeni rodzą się nowe sytuacje towarzyskie, dobry alkohol chłodzi się w kuchni i nikogo nie dziwi, że trzydziestometrowa kawalerka w zagadkowy sposób się rozciąga mieszcząc ponad 20 osób i dance floor, mam krótką ilustrowaną historię pewnego epickiego domowego party, które wydarzyło się w stolicy w pewien przedwiosenny weekend i zdążyło już przejść do historii.