Kolor, szaleństwo. Błysk. Znacie mnie, więc wiecie – to jestem ja. Gdybym miała nazwać projektanta, któremu oddałam serce w tym sezonie, to: Balmain (niech żyje król!). Ich cudowny holograficzny garnitur, sukienka z podłużnymi opalizującymi aplikacjami, lateks mieniący się wszystkimi kolorami tęczy. Z tej kolekcji mogłabym mieć absolutnie wszystko i obiecuję, z ręką na sercu, że chodziłabym w tym na codzień.

Z

nacie piosenkę Taco Świat jest WFem z mojej ukochanej płyty Marmur (R.I.P. Taco, może jeszcze powrócisz w dawnym stylu bez tandetnej elektroniki i słabych tekstów…). To oczywiście metafora, ale jakby potraktować ją dosłownie i zmienić rodzaj z męskiego na żeński to wersy:

Przecież to dla pani robię pompki
Jestem słaby raczej. Póki co na obie rączki
Moje treningowe plany, ciągle coś je mąci
Chcę czarnej trasy, a zdobywam pługiem ośle łączki
Oni lecą, machają kijem i kreślą ślady
Ja ledwo dyszę, mam czarną ślinę i niedowłady
Niech oni ryczą, ganiają, biją i rzeźbią zady
Ja z Panią usiadłbym w kinie pijąc dwie lemoniady

byłyby o mnie.

Blogowanie nie jest, wbrew powszechnemu przekonaniu, łatwym kawałkiem chleba. Jasne, to chyba najfajniejszy zawód jaki mogłam sobie wymarzyć, coś, co uwielbiam, w co wkładam całe serce, moja pasja, mój własny kreatywny biznes. Kocham wolność, którą mi daje, to że pracuję na własny rachunek, że sama decyduje o tym z kim chcę współpracować i ile godzin dziennie poświęcać na rozbudowę swojego blogowego imperium.

Z drugiej strony, bycie blogerką niesie ze sobą sporą presję. Fakt, że mój blog i Instagram dociera do sporej ilości odbiorców, że w pewnym sensie wyznaczam trendy i wpływam na ludzkie opinie, obarcza mnie sporą odpowiedzialnością. To, że podstawą mojego biznesu jest umiejętność zgrabnego składania zdań i robienia fajnych zdjęć sprawia, że dzień w dzień, mimo zmęczenia, brzydkiej pogody lub napadu zwykłego, ludzkiego lenistwa, muszę wykazywać się sporą dozą kreatywności. Zaś fakt, że niemal codziennie biorę udział w mini sesjach zdjęciowych, spotykam z ludźmi i pojawiam na eventach, wymaga ode mnie niespożytych pokładów energii i umiejętności makijażowych na poziomie co najmniej średnim (dzięki Nikkie i Jeffrey, za to, że mogę się od Was uczyć 🙂 ) oraz mądrego dbania o urodę, co jak wiadomo, nie jest proste, zajmuje bardzo dużo czasu i bywa mocno frustrujące chyba że, tak jak ja, trafi się na wspaniały gabinet.

I właśnie o tym ostatnim aspekcie chciałabym Wam dzisiaj parę słów napisać.

Continue reading

Ludzie dzielą się na dwa gatunki. Na tych, którzy już w czwartek szykują się na weekend pełen głośnej muzyki i nowych znajomości, dwudniowy balet od świtu do zmierzchu zakrapiany dobrym drinkiem oraz na tych, którzy w piątek po pracy owijają się ciepłym kocem i pijąc owocową herbatę czytają dobrą książkę, bądź włączają Netflix i oglądają swój ukochany serial po długiej relaksującej kąpieli. Znacie mnie już trochę, więc nietrudno Wam zgadnąć, że jestem typowym reprezentantem gatunku pierwszego. A do jakiego gatunku zaliczacie się Wy? Imprezowych lwów, czy puchatych kanapowych kotów?

Dla tych, którzy kochają dobre imprezy, a zwłaszcza szalone domówki, gdzie na niewielkiej przestrzeni rodzą się nowe sytuacje towarzyskie, dobry alkohol chłodzi się w kuchni i nikogo nie dziwi, że trzydziestometrowa kawalerka w zagadkowy sposób się rozciąga mieszcząc ponad 20 osób i dance floor, mam krótką ilustrowaną historię pewnego epickiego domowego party, które wydarzyło się w stolicy w pewien przedwiosenny weekend i zdążyło już przejść do historii.